W Wielkiej Brytanii przez ładnych parę lat pracowałam w kilku szkołach, prowadziłam różne kursy i firmę zajmującą się korepetycjami, tłumaczeniami, itp.

Piotr w tym samym czasie pracował tu w reklamie i marketingu. Każde z nas zajmowało się swoją działką.

W tym czasie miewaliśmy różne problematyczne sytuacje z urzędami, agencjami mieszkaniowymi, firmami dostarczającymi energię, czy inne usługi, itp. Nie było lekko, ale dzięki temu wspólnie nauczyliśmy się skutecznie postępować w takich sytuacjach. 

Coraz częściej także wspólnie pomagaliśmy naszym znajomym i Moim Klientom w rozwiązywaniu ich problemów ze szkołami, councilem, itp.

Wielokrotnie pomagaliśmy w sprawach, jak niesłuszne zwolnienia z pracy, czy nierówne traktowanie, itp. Szczególnie Piotr był w tym bardzo skuteczny, a to dzięki jego doświadczeniu nabytemu podczas pracy w angielskich firmach.

Dawaliśmy sobie radę, ale pewnego dnia niespodziewanie stało się coś, co brutalnie zmieniło Nas i Nasze Życie, jak i Nasze Postrzeganie Otaczającej Nas Rzeczywistości.

I wszystko stało się osobiste

 

I oto zamiast pracować jak wcześniej, byliśmy nagle zupełnie pochłonięci tylko obroną Naszej Rodziny. Próbowaliśmy zainteresować tym kogo tylko się dało, ale na niewiele to się zdało. Właściwie to nikogo to nie obchodziło.

W międzyczasie padł nam serwer i Nasza poprzednia strona lingutransla.com, jak i zostaliśmy zablokowani na FB. Nic nie mogliśmy z tym zrobić i byliśmy u kresy wytrzymałości psychicznej, szczególnie ja. Stres Nas prawie zjadł żywcem.

I tak oto krok, po kroku zarówno ja, jak i Piotr przestaliśmy traktować to, co robiliśmy, jako zwykły biznes.

W lipcu 2017 przekształciłam swoją działalność w rodzaj spółdzielni i zaczęłam pracować wspólnie z Piotrem.

W tamtym czasie panicznie baliśmy się

Oboje zrozumieliśmy, że Nasz Syn był dla tych Anglików jedynie wygodnym polskim kozłem ofiarnym. Byłam zdruzgotana i nie miałam sił, by znów z nimi walczyć. Gdyby nie Piotr, poświęciliby Nasze Dziecko dla ukrycia ich własnych zaniedbań i dla ich świętego spokoju. Ci ludzie byli zdolni do tego, by pod fałszywym pretekstem doprowadzić do odebrania Nam wszystkich Naszych Dzieci. Nikt z nich nie zawahałby się przez jedną sekundę.

Dziecko naszej znajomej, które też chodziło do tej samej szkoły, zostało odebrane jej przez tzw. Social Services.

Jej sprawa była podobna do naszej. Także i w przypadku jej ciężko chorego syna, pracownicy szkoły dopuścili się wielu zaniedbań. Potem by to ukryć, postępowali już zgodnie z obowiązującymi procedurami, czyli nasłali na nią Social Service.

Policja wraz z pracownikami socjalnymi nachodziła ją w domu. 3 razy go przeszukali i w końcu zabrali jej syna. Wyjątkowo po 3 miesiącach sąd oddał dziecko matce, bo doszło do zbyt wielu oczywistych nadużyć. Nikt jej jednak niczego nie odpuścił i dalej zgodnie z prawem męczono ją w sądzie.

Systemowe prześladowanie

W międzyczasie z otrzymanych dokumentów i pozbieranych do kupy faktów wyłonił się Nam obraz systemowego prześladowania także i Naszego Dziecka. Jak okazało się trwało to około 6 miesięcy.

Byli w to zamieszani inni angielscy uczniowie, ich rodzice i pracownicy tej szkoły, łącznie z jej całą dyrekcją. Nie tylko dla mnie był to szok, bo przez ponad 4 lata nie mieliśmy z nimi większych problemów.

Jako ciekawostkę napiszę jeszcze, że wcześniej przez kilka lat pracowałam w tej szkole. Stopniowo atmosfera stała się tam dla mnie nie do zniesienia. Okazało się, że dla pracujących tam osób, w tym dyrektorki, byłam „za dobrze wykształcona”, szczególnie jako „nie-Angielka”.

To dlatego w 2014 rzuciłam i tę szkołę i brytyjski system edukacji i skupiłam się tylko na własnej firmie i usługach internetowych.

Wszystko na nic?

Próbując wyjaśnić sprawę Naszego Syna, przeszliśmy kolejno przez wszystkie wymagane prawem urzędowe szczeble, z Ministerstwem Edukacji włącznie. Napisaliśmy razem pewno ponad 100 oficjalnych e-maili i listów.

Wszystko to bez skutku, bo nikt nigdy nie odpowiedział nawet na żadne z zadanych przez Nas pytań. Zlekceważono zupełnie wszystko i Nasze niczemu niewinne dziecko i Nas. Nic nikogo nie obchodziło i wszystko wg nich było „zgodne z procedurami”.

Nie udało się Nam doprowadzić do osądzenia winnych, chociaż bezspornie udowodniliśmy całą niewłaściwość ich postępowania.

Skontaktowaliśmy się z wieloma osobami i organizacjami do tego powołanymi, ale żaden z ponad 100 prawników nie chciał podjąć się wyjaśnienia tej sprawy.

A jednak ich powstrzymaliśmy!

Po prawie roku codziennej traumatycznej szarpaniny o zwykłą sprawiedliwość, osiągnęliśmy „tylko” to, że powstrzymaliśmy ich wszystkie działania.

Uratowały Nas:

• nasza raczej bardzo dobra znajomość języka angielskiego,
• nasze wcześniejsze doświadczenia zawodowe,
• nasza znajomość angielskiej mentalności i sposobów działania,
• i najważniejsze – przeprowadzenie całej tej sprawy oficjalnie i TYLKO w postaci pisemnej.

Bez znajomości tego wszystkiego nie mielibyśmy z nimi żadnych szans. Z tym ich fałszywym uśmiechem na ustach i bez dowodów zrobiliby z Nami i z Naszymi Dziećmi, co tylko by chcieli.

Sytuacja jak z nocnego koszmaru

Wg nich tylko oni mogli mieć rację. Wg nich Nasz Syn był winny, no bo tak stwierdzili. My byliśmy współwinnymi „złymi rodzicami”, którzy nie zapobiegli temu czemuś, o co Nas oskarżali. Byliśmy wszyscy winni , jakiegoś nieokreślonego „prześladowania”. Wyglądało to jak „Proces” Franza Kafki.

Nikt nigdy nie potrafił wyjaśnić, czy nawet przedstawić Nam jakichkolwiek rzeczywistych zarzutów. 

Zmowa, nieprzestrzeganie procedur  i zupełny brak zasad

Prawie zamęczyli Nas nerwowo, ale nie daliśmy się. Od początku było oczywiste, że to My męczyliśmy ich ich własnymi procedurami i ich szczegółowym wykonaniem. Nie przestrzegali ani ich, ani żadnych zasad, kryli i usprawiedliwiali jeden drugiego, itp. Ręka rękę myła. Tak było na każdym szczeblu „wyjaśnienia” tej sprawy.

To była oczywista zmowa i dyskryminacja wynikająca z ich kulturowych uprzedzeń, bo „byliśmy nieposłuszni” i ośmieliliśmy się im przeciwstawić.

Uprzedzenia, dyskryminacja i ignorancja

Do pewnego czasu robili co chcieli. Mieli Nas za jakichś „głupich dzikusów z Europy Wschodniej”, którzy nie będą umieli się obronić. Nie szanowali Nas za grosz, więc musieli być zaskoczeni i ciężko zszokowani Naszą znajomością ich przepisów, których nie przestrzegali. Jak zwykle nie docenili Nas i bardzo się pomylili.

Gromadziliśmy dowody

Na podstawie FOI udało się Nam w końcu wydobyć od nich kluczowe dane potwierdzające ich winy i zaniedbania.

Przy okazji wyjaśniania kolejnego zdarzenia, które mogło mieć nawet i skutek śmiertelny, nagraliśmy w końcu tego nauczyciela i jego kłamstwa. (Żałujemy, że nie nagrywaliśmy ich wcześniej).

Zbieraliśmy te dowody na przyszłość, bo spodziewaliśmy się że Nas w końcu pozwą. Wiedzieli co robiliśmy i to nie było im na rękę. Zdawali sobie sprawę, że cały ten „proces” może jednak jakoś wymknąć się im spod kontroli. Pewno tylko dlatego nie podali Nas do sądu, bo wtedy to wszystko wypłynęłoby na światło dzienne.

Nauczyliśmy się, jak postępować w podobnych wypadkach

Przy tej okazji bardzo wiele dowiedzieliśmy i nauczyliśmy się, jak należy postępować takich sytuacjach.

Dziś już wiemy, że przestraszyli się Naszych dwóch oficjalnych skarg i tego nagrania. To zatrzymało ich i ich automatyczne procedury. Tylko dzięki temu nie pozwoliliśmy, by „w świetle prawa” podano na Nas do Social Services, by następnie odebrać nam Naszego rzekomo agresywnego syna.

Kto wie, a może i odebrać Nam wszystkie Nasze Dzieci, bo tak robi się w UK w podobnych przypadkach? Nie wątpimy, że zrobiliby to dla „ich dobra”,.. nie licząc premii pieniężnych za doprowadzenie do tzw. adopcji na siłę, itp.

Powstanie strony internetowej lingutransla.org

Po tym wszystkim rok później w lipcu 2018 z pomocą Piotra założyłam i tworzę tę stronę. 

…..

Nasz syn ma zdiagnozowaną depresję i nerwicę. Cierpi także na poważne zaburzenia psychosomatyczne. Jego stan czasem poprawia się, a czasem niestety pogarsza.

Psychologowie i doktorzy, itp. nie umieją, a właściwie to nie chcą nam pomóc. Także i im łatwiej jest zamieść problem pod dywan i udawać, że ani całej sprawy, ani jej następstw oficjalnie nie ma i nigdy nie było.

Faktem jest, że zanim wydarzyło się to wszystko, Nasze dziecko było inne. Było zdrowe i szczęśliwe. My jako rodzina zostaliśmy z tym sami. Nie umiemy pogodzić się z tym, jak Nas niesprawiedliwie potraktowano.

Nie ma mowy o wybaczaniu, albo nadstawianiu drugiego policzka, bo to nie leży w Naszej Słowiańskiej Naturze.

Jest, jak jest, czy to się komuś podoba, czy nie. Mam nadzieję, że jest już jasne dlaczego Nasza Wspólna Działalność, prowadzona jako lingutransla.org nie jest działalnością czysto biznesową i komercyjną.

…..

Chcemy podzielić się tym, czego niestety dowiedzieliśmy i nauczyliśmy się, podczas „wyjaśniania” sprawy Naszego dziecka. O ile to możliwe chcemy przestrzec nieświadomych rodziców, których dzieci przebywają na terenie Wielkiej Brytanii. Mamy nadzieję, że może to komuś jakoś przyda się.

Kasia i Piotr – rodzice niewinnego słowiańskiego dziecka, okaleczonego psychicznie przez bezduszny system panujący w UK.